มันลอกผมไป พวกไร้สมอง
เปรตสัตว์ เลื้อยคลาน(นามสมมุติ)
ครั้งที่ผมเจ็บใจและเสียความรู้สึกที่สุด วันศุกร์ ที่ 26 มีนาคม 2547 เมื่อผมคิดจะพิมพ์ 365 ผ่าจักรวาล ผมเคยตั้งใจว่าจะพิมพ์นิยายผมจากต้นฉบับกระดาษไปลองส่งตามโรงพิมพ์ต่าง ๆ เพื่อพิมพ์เป็นเล่มสักครั้ง เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่นักเขียนมีชื่อมันก็จะเป็นการยากที่จะให้โรงพิมพ์ยอมรับผลงานของผม จนเมื่อเร็ว ๆ นี้เกิดความคิดว่าจะพิมพ์เผยแพร่ลงเน็ตแทนให้เพื่อน ๆ และคนอื่น ๆ ที่สนใจได้มีโอกาสอ่านงานที่มีคนหลาย ๆ คนชอบได้อ่าน 365 ฉบับเต็ม ๆ กัน เมื่อผมตัดสินใจจะทำ ผมใช้กูเกิลเพื่อตรวจสอบชื่อตัวละครและสถานที่ ข้อความ และสำนวนต่าง ๆ ในนิยายผมว่าไม่ซ้ำกับใครเพื่อแก้ไขครั้งสุดท้าย โดยเฉพาะคำว่า "ภาระหน้าที่บนโลกมนุษย์" ซึ่งเป็นคำที่มีนัยสำคัญหลักสำหรับนิยายชุดนี้ และเป็นประเด็นหลักที่ผมต้องการนำเสนอจริง ๆ ในนิยายผม ผมก็ได้เสริชมาเจอในกูเกิลทุกข้อความ ทุกเรื่องราว ลอกผมมาทุกอย่าง และลอกในผลงานที่ผมสุดหวงอย่าง 365 ที่ผมใช้เวลาเกือบสิบปีสร้างมันขึ้นมา
งานเขียนที่ผมใช้เวลาเกือบสิบปีทุ่มเทเขียนมันขึ้นมา ไปปรากฏบนหน้าเว็บอื่น เท่านั้นไม่พอ มันลอกผมไปทั้งดุ้นโดยไม่บอกกล่าวเลย ผมอ่านดูแล้วหลุดปากออกมาเลย "เหี้ยเอ๊ย แม่งลอกกูนี่หว่า!" แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่พล็อตเรื่อง ไม่ใช่ 365 ทั้งเรื่อง แค่นี้ก็ทำร้ายความรู้สึกผมมากพอแล้ว
มีหลายคนอาจจะถามว่าเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธเคืองกันด้วย บางคนเอาไปเยอะกว่านี้แทบจะทั้งเว็บเลย ทำไมผมทนได้ ทำไมผมไม่โกรธ ผมขอบอกว่าบุคคลเหล่านั้นเขาขออนุญาติก่อนที่จะทำครับ แล้วผมก็ได้ตรวจสอบแล้วด้วยว่าส่วนใหนให้ได้ ส่วนใหนไม่ได้ แต่รายนี้ ขโมยไปโดยไม่บอกกล่าว ผมยังจะพอกัดฟันทนได้ถ้าไมเอาไป่ทั้งหมด มีการสร้างสรรค์อะไรใหม่ ๆ ขึ้นมาบ้าง แต่นี่ไม่สร้างอะไรขึ้นมาใหม่เลย ถ้าคุณเคยทุ่มเททำบางสิ่งบางอย่างมาทั้งชีวิต แล้วมีใครซักคนขโมยผลงานคุณไป ผมว่าคุณเองคงจะรู้สึกไม่แตกต่างไปจากผมมากมายนัก แม้แต่ประวัติส่วนตัวก็ก๊อบของผมไปทั้งดุ้นแล้วไปแก้เป็นชื่อตัวเอง โดยไม่สร้างสรรค์อะไรใหม่ขึ้นมาเลย
ตัวเค้าอยู่ขอนแก่น ดันลอกเอากระทั่งพิกัดทางภูมิศาสตร์ของกาฬสินธุ์(คือที่อยู่อาศัยผมในขณะนั้น)มาใช้ ลอกคนอื่นก็ไม่ยอมสร้างสรรค์อะไรใหม่ ๆ เลย ลอกกระทั่งสำนวนบ้า ๆ บอ ๆ อย่างได้รับบัญชามาเกิดที่บริเวณ ละติจูด 16-17 องศาเหนือ
ลองติจูต 103-104 องศาตะวันออกอีก นั่นมันพิกัดทางภูมิศาสตร์ของกาฬสินธุ์บ้านเกิดผม อย่างน้อยก็น่าจะไปหาข้อมูลมาหน่อยว่า พิกัดทางภูมิศาสตร์ของเทศบาลขอนแก่นน่ะอยู่ที่ ละติจูดที่ 16 องศา 16.8 ลิปดา 00 ฟิลิปดาเหนือ กับลองติจูด(เส้นแวง)ที่ 112 องศา 27.8 ลิปดา 00 ฟิลิดาตะวันออก หรือไม่ก็พิกัดมหาวิทยาลัยที่เค้าเรียนน่ะตั้งอยู่ระหว่างละติจูด(เส้นรุ้ง)ที่ 15 องศา 25 ลิปดา และ 16
องศา 40 ลิบดาเหนือกับลองติจูด(เส้นแวง)ที่ 102 องศา 50 ลิบดา และ 103องศา 30 ลิบดาตะวันออก
ผมว่ามันน่าเกลียดนะครับ จะลอกก็ดันก๊อบปี้ไปทั้งชุดโดยไม่ได้ค้นคว้าหาข้อมูล หรือใช้สมองคิดสร้างสรรค์อะไรเลย แม้กระทั่งเรื่องย้ายที่อยู่ตอน 7 ปี ก็เอามาด้วย เวรกรรม นี่หรือปัญญาชน
เอาข้อความทุกข้อความผมไปก็ว่าสาหัสพอแล้ว ผมยังพอกัดฟันทนได้ แต่มันเอาพล็อตนิยาย "365ผ่าจักรวาล" ห้าภาคแรก ที่ผมพิมพ์ลงในประวัติส่วนตัวผมไปด้วย แม้จะเพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ผมทนไม่ได้จริง ๆ นิยายที่ผมทุ่มเทเขียนทั้งชีวิตตั้งแต่ปี 2532-2540 แปดปีเต็ม ๆ เป็นเวลาเกือบสิบปีที่ผมทุ่มเทกับนิยายชุดนี้ ต้องใช้เวลาก่อนนอนคืนละ 3-4 ชั่วโมงนั่งคิดพล๊อต บางคืนก็มากกว่านั้น นอนตี 3 ตี 4 ก็ออกบ่อย ต้องวางโครงเรื่อง กำหนดสถานการณ์ กำหนดปมปัญหา เหตุการณ์ จำลองภาพ เขียนแก้แล้วแก้อีก เรียบเรียงกว่าจะแต่งออกมากว่าจะเขียนจบทั้ง 13 ภาคได้ นิยายที่ถือว่าเป็นผลงานที่ทุ่มเทที่สุดในชีวิตผม ทำกันแบบนี้ ผมสารภาพตามตรงครับว่าผมแค้นมาก
ถ้าไม่มาเจอกับตัวเองจะมีซักกี่คนที่เข้าใจความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งว่างานที่เขาพยายามทุ่มเททำมาทั้งชีวิต ถูกก๊อบ เขาจะรู้สึกอย่างไร ผมยอมรับว่าเดือดดาลครับ ผมก็แค่มนุษย์ปุถุชนธรรมดา ยังไม่ได้บรรลุธรรมชั้นสูง จะได้ตัดกิเลส ตัด รัก โลภ โกรธ หลงได้ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ทำร้ายความรู้สึกผมเอามาก ๆ จนผมต้องใช้กูเกิลเซริทหาต่อโดยใช้ชื่อคนที่ลอก 365 ผมไป ว่าคนพรรค์นี้ทำอะไรอยู่ที่ใหน ไม่อยากเชื่อเลยว่ามีตำแหน่งถึงผู้จัดการ ฝ่ายบริหาร ของธุรกิจที่รับทำสื่อโฆษณา รับออกแบบและทำเว็บไซต์ รับงานพรีเซนต์เทชั่นต่าง ๆ ที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอิสาน นี่มันอะไรกันหรือ ....
ถ้าการก๊อบปี้คัดลอกขโมยผลงานคนอื่นทำให้ชีวิตคนเราสร้างความก้าวหน้าให้กับชีวิตได้ แล้วจะสร้างสรรค์กันไปทำไม สู้หน้าด้านลอกผลงานคนอื่นหากินไปเรื่อย ๆ มิดีกว่าหรือ? ผมชักเริ่มจะเสื่อมศรัทธาในกฏแห่งกรรมขึ้นทุกที คนที่ตั้งใจทำแต่สิ่งดี ๆ มาตลอดทั้งชีวิต สร้างสรรค์และไม่ทำร้ายใคร กลับประสบแต่ความล้มเหลว ฉิบหายวอดวาย และผิดหวังในชีวิต แต่คนที่ทำตัวตรงกันข้ามกลับเจริญรุ่งเรืองลอยหน้าลอยตาอยู่ได้อย่างเต็มภาคภูมิในสังคม
มันเป็นอะไรที่ทำให้ผมเสียความรู้สึกมาก ๆ ผมคงต้องบอกครับว่าผมเหนื่อย ผมเหนื่อยมากที่เกิดเรื่องราวอย่างนี้ ผมเจอหนัก ๆ มาทั้งชีวิตจนเหนื่อย แล้วยังต้องมาเจอเรื่องหยุมหยิมพวกนี้อีก ถ้าใครอยากได้อะไรในเว็บนี้เมล์มาคุยกันก่อนสิครับ ถ้าพอให้ได้ผมก็จะให้ ถ้าให้ไม่ได้ผมก็ขอแล้วกัน ผมเสียความรู้สึกมาพอแล้ว พอเถอะครับ ผมเหนื่อย
เพื่อน ๆ ที่เคยอ่าน 365 หรือเคยฟังผมอ่าน 365 ให้ฟัง แล้วอยากจะได้อ่านภาคที่เหลือให้จบ ผมขอบอกว่าทุกคนไม่มีโอกาสจะได้อ่านงานชิ้นนี้แล้ว แค่ผมเสนอพล็อตเรื่องลงในเว็บส่วนตัว ยังถูกก๊อบไปไม่เหลืออย่างนี้ แล้วถ้าผมพิมพ์ทั้งเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น ผมเสียความรู้สึกอย่างยิ่งผมจะปล่อยให้งานชิ้นนี้สูญหายไปตามกาลเวลา และตายไปพร้อมกับผม แต่ก็ไม่แน่ว่าซักวันถ้าผมปล่อยวางเรื่องแบบนี้ได้ ให้อภัยอโหสิกรรมกับเรื่องเหล่านี้ได้ ซักวันผมอาจจะพิมพ์มันขึ้นมาใหม่อีกครับ แต่ตอนนี้เสียความรู้สึกและหมดอารมย์ เลยต้องปล่อยให้มันสูญหายไปกับการเวลา ผมได้แต่ภาวนาว่า งานของคนอื่นที่เขาทุ่มเท จะไม่ถูกเหยียบย่ำทำร้ายเหมือนงานของผม หวังว่าเรื่องราวแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป คงได้แต่ภาวนาครับ
ทุกวันนี้แม้เว็บเค้าจะถูกลบไปแล้วเพราะไม่อัพเดท แต่ผมก็ยังคาใจครับ ก็เลยยังจะประจานต่อไปจนกว่าจะเมล์มาขอโทษผม
เอาแค่ตัวอย่างมาให้ดูบางส่วนครับ
นี่เป็นฉบับเก่า ๆ ของผมตอนที่ถูกลอกไป Original Source
แล้วดูที่ลอกผมไปสิครับ สร้างสรรค์อะไรขึ้นใหม่บ้างนี่น่ะหรือปัญญาชน
หากต้องการติดต่อนายก้อง ส่ง E-Mail มาที่
webmaster@kongmemories.cjb.net
methipat@Hotmail.com
Joekong72@Hotmail.com
หรือฝากข้อความทิ้งไว้ที่ กระดานข่าว หรือ สมุดเยี่ยม ครับ
|
