阿明的網站 | บรรณาธิก้อง | ก้อง's Story | ก้อง's memory| ก๊วนนายก้อง | ก้อง Society| ก้อง's Diary | ก้อง's Gallery| ก้อง's Board| GuestBook | ก้อง's Family| นายก้องพาท่องเว็บ| ขอบคุณครับ|
Mydiary ลำปูน (25 พฤษภาคม 2545) เช้าที่ลำปูน เข้าแวะพักที่บ้านน้องแบม ด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยเพลียจากการเดินทาง ก็เลย นอนพักผ่อน ตื่นขี้นมาอีกทีตอนเที่ยง ๆ อาบน้ำแต่งตัวออกไปเที่ยวกัน นั่งรถเจ้าตี๋ออกไปพร้อมด้วยหลานน้องแบม มีน้องเอ้ น้องเกมส์ น้องโฟลค น้องแบม เจ้าตี๋ และเราน้องก้อง(เอาเข้าไป) นั่งรถขึ้นดอยไป ผ่านน้ำตกอะไรธารซักอย่าง แต่น้องแบมบอกว่ามีน้ำตกที่น่าเล่นกว่าอยู่ข้างบน เลยขับรถกันขึ้นไปเรื่อย ๆ แวะเข้าไป มันเป็นรีสอร์ทหรือสถาบันวิจัยพืชอะไรซักอย่างนี่แหละ มีพันธ์พืชเยอะแยะมากมาย มีนักศึกษาแม่โจ้คนหนึ่งที่ช่วยตอบคำถามที่เราสงสัยให้ หมอนั่นมีอัธยาสัยดีมาก ม่ายยักกาเหมือนอ้ายแววล์นั่นที่ จบจากสถาบันเดียวกัน สงกาสัยสถาบันเขาสอนมาดี แต่อ้ายแววล์นั่นมันไม่เอาสิ่งดี ๆ มา มันเลยเป็นตะกวดพันธ์นั้น ม่ายอาวล่ะขี้เกียจบ่นเรื่องมัน ให้เป็นซาเนี๊ยดไดอารี่ เอาเป็นว่าจากนั้นเราก็ขึ้นไปเที่ยวน้ำตกที่มีชื่อว่า "วชิระธาร" เดินไปเห็นน้ำตกที่ตกลงมาจากผาเป็นละอองสีขาวสวยงามมาก เดินไปตามทางที่เขาทำเป็นไม้กั้นเล็ก ๆ ไปจนถึงส่วนที่เล่นน้ำได้ มองออกไปเห็นฝรั่งนอนตายอยู่บนขอนไม้(ความจริงนอนพักผ่อน) ไอ้เราก็กะว่าจะลงเล่นน้ำซักหน่อยพอก้าวขาลงน้ำก็ร้องจ๊ากเลย น้ำบรรพชนเย็นเอามาก ๆ ยังไง ๆ ก็คงลงเล่นไม่ได้แน่นอน มองออกไปเห็นฝาหรั่งนั่งโต้กระแสน้ำตกอยู่ ก็ยอมรับเลยยังกะจอมยุทธ์ฝีกวิชา เลยเดินเข้าไป คุยด้วย "How do you do" เราร้องทักไปก่อน เขาก็ตอบมา ไอ้เราก็ถามไปว่าไม่หนาวเหรอ น้ำเย็นออกงั้น หมอก็ตอบมาว่า ไม่หนาว แล้วหมอก็บอกเคล็ดลับว่า ลงน้ำต้องลงทั้งตัวให้ดำน้ำลงไปก่อน พอโผล่ขึ้นมาก็จะไม่หนาวแล้ว ไอ้เราก็เลยลองทำตามที่บอก ปรากฏว่าไม่หนาวจริง ๆ ก็เลยได้เล่นน้ำทั้งวัน ถามไปถามมาฝาหรั่งเป็นชาวฝรั่งเศส อยู่ที่เชียงใหม่กับครอบครัวมาเที่ยวกับครอบครับ เราก็เลย กองมองตาเลวู้ไป หมอก็เบียงแมซี่มาอะไรประมาณนี้ ก็อยากจะคุยต่อแต่ภาษาฝรั่งเศสเราก็ได้ไม่กี่ประโยคเอง ก็เลยต้องเล่นอังกฤษต่อ ไอ้เราบอกว่ามาจากแบงคอก หมอก็บอกว่าไม่ชอบแบงคอก แบงคอกร้อนมาก ๆ นานพอสมควรหมอกับครอบครัวก็ออกไป พวกเราเล่นน้ำกันจนจุใจแล้วก็เลยกลับ กลับออกมาแล้วเราถึงรู้ว่าไอ้ที่ ๆ เราขึ้นไปตอนแรกคือดอยอินทนนท์ นี่ถ้าไม่มีใครบอกเนี่ยไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย ตกเย็นก็ออกมาขับรถหาชมเมืองลำปูนกัน แล้วก็แวะหาอะไรกินกันที่ตลาดโต้รุ่งลำปูน โอ้โฮเฮะ 25 บาทได้เยอะมากจนล้นจาน ผัดขี้เมาอร่อยสุดคุ้ม ถ้ามีโอกาสมาลำปูนอีกต้องแวะมากินอีกแน่ หลังจากนั้นฝนก็เลยตกก็เลยกลับบ้านกัน อาบน้ำแล้วก็นอนตามระเบียบ (ระเบียบไปอาบน้ำก่อน แล้วเราตามไปอาบทีหลัง) ขอพลังจงอยู่กับเรา ก้อง JK <<-- ออกเดินทาง (24 พฤษภาคม 2545) น้องสาวขายตะเกียบที่ท่าแพร (26 พฤษภาคม 2545) -->> หน้าหลักไดอารี่ ปี 2545
ลำปูน (25 พฤษภาคม 2545) เช้าที่ลำปูน เข้าแวะพักที่บ้านน้องแบม ด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยเพลียจากการเดินทาง ก็เลย นอนพักผ่อน ตื่นขี้นมาอีกทีตอนเที่ยง ๆ อาบน้ำแต่งตัวออกไปเที่ยวกัน นั่งรถเจ้าตี๋ออกไปพร้อมด้วยหลานน้องแบม มีน้องเอ้ น้องเกมส์ น้องโฟลค น้องแบม เจ้าตี๋ และเราน้องก้อง(เอาเข้าไป) นั่งรถขึ้นดอยไป ผ่านน้ำตกอะไรธารซักอย่าง แต่น้องแบมบอกว่ามีน้ำตกที่น่าเล่นกว่าอยู่ข้างบน เลยขับรถกันขึ้นไปเรื่อย ๆ แวะเข้าไป มันเป็นรีสอร์ทหรือสถาบันวิจัยพืชอะไรซักอย่างนี่แหละ มีพันธ์พืชเยอะแยะมากมาย มีนักศึกษาแม่โจ้คนหนึ่งที่ช่วยตอบคำถามที่เราสงสัยให้ หมอนั่นมีอัธยาสัยดีมาก ม่ายยักกาเหมือนอ้ายแววล์นั่นที่ จบจากสถาบันเดียวกัน สงกาสัยสถาบันเขาสอนมาดี แต่อ้ายแววล์นั่นมันไม่เอาสิ่งดี ๆ มา มันเลยเป็นตะกวดพันธ์นั้น ม่ายอาวล่ะขี้เกียจบ่นเรื่องมัน ให้เป็นซาเนี๊ยดไดอารี่ เอาเป็นว่าจากนั้นเราก็ขึ้นไปเที่ยวน้ำตกที่มีชื่อว่า "วชิระธาร" เดินไปเห็นน้ำตกที่ตกลงมาจากผาเป็นละอองสีขาวสวยงามมาก เดินไปตามทางที่เขาทำเป็นไม้กั้นเล็ก ๆ ไปจนถึงส่วนที่เล่นน้ำได้ มองออกไปเห็นฝรั่งนอนตายอยู่บนขอนไม้(ความจริงนอนพักผ่อน) ไอ้เราก็กะว่าจะลงเล่นน้ำซักหน่อยพอก้าวขาลงน้ำก็ร้องจ๊ากเลย น้ำบรรพชนเย็นเอามาก ๆ ยังไง ๆ ก็คงลงเล่นไม่ได้แน่นอน มองออกไปเห็นฝาหรั่งนั่งโต้กระแสน้ำตกอยู่ ก็ยอมรับเลยยังกะจอมยุทธ์ฝีกวิชา เลยเดินเข้าไป คุยด้วย "How do you do" เราร้องทักไปก่อน เขาก็ตอบมา ไอ้เราก็ถามไปว่าไม่หนาวเหรอ น้ำเย็นออกงั้น หมอก็ตอบมาว่า ไม่หนาว แล้วหมอก็บอกเคล็ดลับว่า ลงน้ำต้องลงทั้งตัวให้ดำน้ำลงไปก่อน พอโผล่ขึ้นมาก็จะไม่หนาวแล้ว ไอ้เราก็เลยลองทำตามที่บอก ปรากฏว่าไม่หนาวจริง ๆ ก็เลยได้เล่นน้ำทั้งวัน ถามไปถามมาฝาหรั่งเป็นชาวฝรั่งเศส อยู่ที่เชียงใหม่กับครอบครัวมาเที่ยวกับครอบครับ เราก็เลย กองมองตาเลวู้ไป หมอก็เบียงแมซี่มาอะไรประมาณนี้ ก็อยากจะคุยต่อแต่ภาษาฝรั่งเศสเราก็ได้ไม่กี่ประโยคเอง ก็เลยต้องเล่นอังกฤษต่อ ไอ้เราบอกว่ามาจากแบงคอก หมอก็บอกว่าไม่ชอบแบงคอก แบงคอกร้อนมาก ๆ นานพอสมควรหมอกับครอบครัวก็ออกไป พวกเราเล่นน้ำกันจนจุใจแล้วก็เลยกลับ กลับออกมาแล้วเราถึงรู้ว่าไอ้ที่ ๆ เราขึ้นไปตอนแรกคือดอยอินทนนท์ นี่ถ้าไม่มีใครบอกเนี่ยไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย ตกเย็นก็ออกมาขับรถหาชมเมืองลำปูนกัน แล้วก็แวะหาอะไรกินกันที่ตลาดโต้รุ่งลำปูน โอ้โฮเฮะ 25 บาทได้เยอะมากจนล้นจาน ผัดขี้เมาอร่อยสุดคุ้ม ถ้ามีโอกาสมาลำปูนอีกต้องแวะมากินอีกแน่ หลังจากนั้นฝนก็เลยตกก็เลยกลับบ้านกัน อาบน้ำแล้วก็นอนตามระเบียบ (ระเบียบไปอาบน้ำก่อน แล้วเราตามไปอาบทีหลัง) ขอพลังจงอยู่กับเรา ก้อง JK <<-- ออกเดินทาง (24 พฤษภาคม 2545) น้องสาวขายตะเกียบที่ท่าแพร (26 พฤษภาคม 2545) -->> หน้าหลักไดอารี่ ปี 2545
