阿明的網站 | บรรณาธิก้อง | ก้อง's Story | ก้อง's memory| ก๊วนนายก้อง | ก้อง Society| ก้อง's Diary | ก้อง's Gallery| ก้อง's Board| GuestBook | ก้อง's Family| นายก้องพาท่องเว็บ| ขอบคุณครับ|
Mydiary ออกเดินทาง (24 พฤษภาคม 2545) รีบตื่นขึ้นมาตากาเช้า ต้องรีบไปทำธุระที่ สนง.เขต สวนหลวง ออกจากห้องนั่งมอไซซอยทะลุไปหน้าราม แล้วต่อ的士(เต๊กสี)ไปหาท่านตี๋เพื่อให้เซ็นชื่อในช่องอนุญาติให้ย้ายเข้า หมอนั่นก็จะนอนเพราะจะเตรียมตัวขับรถคืนนี้ ไอ้เราไปถึงหมอนั่นเซ็นเราก็รีบออกไปต่อ ต้องนั่ง的士(เต๊กสี)ต่อไปที่ สนง.เขต ระหว่างทางเวลาประมาณ 10 โมงเศษ ๆ ปิ๊กก็โทรเข้าเครื่องเรา ก็คุยกันก็ได้ความว่าตอนนี้ปิ๊กเรียนต่อโทที่ ม.เกษตร จำไม่ได้เหมือนกันว่าคุยอะไรกันบ้าง กินเวลาแค่ 6 นาที 19 วิ แต่เรารู้สึกเหมือนว่านานมาก คงเพราะไม่มีโอกาสได้คุยกับปิ๊กนาน ๆ อย่างนี้มานานแล้ว คุยเพลินจนเลย สนง.เขตไปเพราะคนขับ的士(เต๊กสี)ไม่รู้จักทาง พอไปถึง สนง.เขต ก็เจอเจ้าหน้าที่หน้าเดิม คนที่บอกให้เราไปแจ้งย้ายออกก่อน แถมยังบอกว่าคุณไม่ต้องเอาเอกสารอะไรมา เอาแค่ใบแจ้งย้ายก็พอ "หลักฐานอื่น ๆ ไม่ต้องหรือครับ" ไอ้เราก็เคยถาม "ไม่ต้อง คุณใช้ใบย้ายแค่ใบเดียวก็พอ" แต่พอไปถึง ถามซะแล้วสำเนาบัตรประชาชนเจ้าบ้านอยู่ใหน ? "อ้าว ต้องใช้ด้วยหรือครับ" ไอ้เราก็ถามไป "อ้าวก็ต้องใช้สิคะ ไม่งั้นก็ทำเรื่องให้ไม่ได้" แล้วคราวก่อนใครหน้าใหนมันบอกว่าไม่ต้องใช้วะเนี่ย สุดท้ายข้าพกูก็ต้องโบก的士(เต๊กสี)กลับไปคอนโดเจ้าตี๋มัน ไปกวนเวลานอนมันอีก แล้วก็เสียค่า的士(เต๊กสี)กลับมาอีก บรรชนเซ็งจริง ๆ พอมาถึงมันทำยังกะเราเป็นคนเถื่อนแน่ะ บอกว่าหน้าเราไม่เหมือนในบัตรประชาชน ขอใบขับขี่หรือใบอะไรก็ได้ที่มีรูปเราเอามาเปรียบเทียบ ก็เลยต้องควักใบขับขี่ให้มันไปอีก พอมาถึงก็ถามเชียว ชื่ออะไร เกิดวันที่เท่าใหร่ เออ ! ซักเข้าใป ไอ้เราว่าภาษาไทยเราออกจะชัดเจนขนาดนี้ มันยังยุ่งยากลำบากขนาดนี้ กุ๊ว่าถ้าฉีฮั่นเผอิญโทรเข้ามือถือกุ๊ต้อนนั้น มันต้องตรวจสอบหลักฐานกุ๊เป็นชั่วโมงแน่ กว่าจะเสร็จเรียบร้อย "เชิญที่ช่องสิบครับ" ไอ้เราก็ไปต่อ เอ้อ ! แหมว่าก็ว่าเหอะ คนถ่ายบัตร บรรพชนน่ารักจริง ๆ ผับพ้า กว่าจะเสร็จเรียบร้อยก็นั่งรถกลับมาที่หลาดพร่าว มานั่งดูทีวีเล่นเกมส์พักผ่อนและทำอะไรสารพัตเป็นเวลฆาต ถึงเวลาก็ออกไปนั่งรถกะป๊อกออกไปที่หน้าราม แล้วต่อรถ 92 ไปคอนโดเจ้าตี๋มัน ไปถึงเจ้าตี๋กะน้องแบมก็บ่นเลยว่าตัวเหม็น ก็เลยต้องอาบน้ำล้างเหม็นซะหน่อย ออกมาบรรดาประชาชนก็ยังบ่นว่าตัวเหม็นไอ้เราก็งง ก็อาบน้ำก่อนมาแล้วแถมยังอาบอีก ที่ใหนได้มันกลิ่นเสื้อมันอับนี่เอง เวลาตากผ้ามันไม่โดนแดด ซักพักทั้งคู่และหนึ่ง ก.ข.ค. (กองขี้ควาย) ก็ขี้นรถไปหลักสี่ไปรับแม่น้องแบม จากนั้นก็เดินทางกันมุ่งสู่จังหวัดลำปูน ไอ้เราก็อุตส่าห์คิดว่าจะได้นอนสบาย ๆ ซะหน่อย เจ้าตี๋ก็บอกว่า "เฮ้ย ! นายนอนไม่ได้ต้องอยู่เป็นเน" ไม่รู้เหมือนกันว่า เนวิเกเตอร์ เนติกุล เนติบัณฑิต หรือเนรคุณ กั่นแน่ ก็เลยต้องอยู่คุยกามานท้างคืน ม่ายด้ายหลาบม่ายด้ายนอนนน ดีหน่อยตอนที่แวะไปซื้อลิโพ กะ กาแฟที่ชัยนาท คนขายน่ารัก(งูขี้นหัวอีกละ) จากนั้นก็ยิงยาวไปลำปูน ขอพลังจงอยู่กับเรา ก้อง JK <<-- ไปเที่ยวดีกว่าแก้เซ็ง (23 พฤษภาคม 2545) ลำปูน (25 พฤษภาคม 2545) -->> หน้าหลักไดอารี่ ปี 2545
ออกเดินทาง (24 พฤษภาคม 2545) รีบตื่นขึ้นมาตากาเช้า ต้องรีบไปทำธุระที่ สนง.เขต สวนหลวง ออกจากห้องนั่งมอไซซอยทะลุไปหน้าราม แล้วต่อ的士(เต๊กสี)ไปหาท่านตี๋เพื่อให้เซ็นชื่อในช่องอนุญาติให้ย้ายเข้า หมอนั่นก็จะนอนเพราะจะเตรียมตัวขับรถคืนนี้ ไอ้เราไปถึงหมอนั่นเซ็นเราก็รีบออกไปต่อ ต้องนั่ง的士(เต๊กสี)ต่อไปที่ สนง.เขต ระหว่างทางเวลาประมาณ 10 โมงเศษ ๆ ปิ๊กก็โทรเข้าเครื่องเรา ก็คุยกันก็ได้ความว่าตอนนี้ปิ๊กเรียนต่อโทที่ ม.เกษตร จำไม่ได้เหมือนกันว่าคุยอะไรกันบ้าง กินเวลาแค่ 6 นาที 19 วิ แต่เรารู้สึกเหมือนว่านานมาก คงเพราะไม่มีโอกาสได้คุยกับปิ๊กนาน ๆ อย่างนี้มานานแล้ว คุยเพลินจนเลย สนง.เขตไปเพราะคนขับ的士(เต๊กสี)ไม่รู้จักทาง พอไปถึง สนง.เขต ก็เจอเจ้าหน้าที่หน้าเดิม คนที่บอกให้เราไปแจ้งย้ายออกก่อน แถมยังบอกว่าคุณไม่ต้องเอาเอกสารอะไรมา เอาแค่ใบแจ้งย้ายก็พอ "หลักฐานอื่น ๆ ไม่ต้องหรือครับ" ไอ้เราก็เคยถาม "ไม่ต้อง คุณใช้ใบย้ายแค่ใบเดียวก็พอ" แต่พอไปถึง ถามซะแล้วสำเนาบัตรประชาชนเจ้าบ้านอยู่ใหน ? "อ้าว ต้องใช้ด้วยหรือครับ" ไอ้เราก็ถามไป "อ้าวก็ต้องใช้สิคะ ไม่งั้นก็ทำเรื่องให้ไม่ได้" แล้วคราวก่อนใครหน้าใหนมันบอกว่าไม่ต้องใช้วะเนี่ย สุดท้ายข้าพกูก็ต้องโบก的士(เต๊กสี)กลับไปคอนโดเจ้าตี๋มัน ไปกวนเวลานอนมันอีก แล้วก็เสียค่า的士(เต๊กสี)กลับมาอีก บรรชนเซ็งจริง ๆ พอมาถึงมันทำยังกะเราเป็นคนเถื่อนแน่ะ บอกว่าหน้าเราไม่เหมือนในบัตรประชาชน ขอใบขับขี่หรือใบอะไรก็ได้ที่มีรูปเราเอามาเปรียบเทียบ ก็เลยต้องควักใบขับขี่ให้มันไปอีก พอมาถึงก็ถามเชียว ชื่ออะไร เกิดวันที่เท่าใหร่ เออ ! ซักเข้าใป ไอ้เราว่าภาษาไทยเราออกจะชัดเจนขนาดนี้ มันยังยุ่งยากลำบากขนาดนี้ กุ๊ว่าถ้าฉีฮั่นเผอิญโทรเข้ามือถือกุ๊ต้อนนั้น มันต้องตรวจสอบหลักฐานกุ๊เป็นชั่วโมงแน่ กว่าจะเสร็จเรียบร้อย "เชิญที่ช่องสิบครับ" ไอ้เราก็ไปต่อ เอ้อ ! แหมว่าก็ว่าเหอะ คนถ่ายบัตร บรรพชนน่ารักจริง ๆ ผับพ้า กว่าจะเสร็จเรียบร้อยก็นั่งรถกลับมาที่หลาดพร่าว มานั่งดูทีวีเล่นเกมส์พักผ่อนและทำอะไรสารพัตเป็นเวลฆาต ถึงเวลาก็ออกไปนั่งรถกะป๊อกออกไปที่หน้าราม แล้วต่อรถ 92 ไปคอนโดเจ้าตี๋มัน ไปถึงเจ้าตี๋กะน้องแบมก็บ่นเลยว่าตัวเหม็น ก็เลยต้องอาบน้ำล้างเหม็นซะหน่อย ออกมาบรรดาประชาชนก็ยังบ่นว่าตัวเหม็นไอ้เราก็งง ก็อาบน้ำก่อนมาแล้วแถมยังอาบอีก ที่ใหนได้มันกลิ่นเสื้อมันอับนี่เอง เวลาตากผ้ามันไม่โดนแดด ซักพักทั้งคู่และหนึ่ง ก.ข.ค. (กองขี้ควาย) ก็ขี้นรถไปหลักสี่ไปรับแม่น้องแบม จากนั้นก็เดินทางกันมุ่งสู่จังหวัดลำปูน ไอ้เราก็อุตส่าห์คิดว่าจะได้นอนสบาย ๆ ซะหน่อย เจ้าตี๋ก็บอกว่า "เฮ้ย ! นายนอนไม่ได้ต้องอยู่เป็นเน" ไม่รู้เหมือนกันว่า เนวิเกเตอร์ เนติกุล เนติบัณฑิต หรือเนรคุณ กั่นแน่ ก็เลยต้องอยู่คุยกามานท้างคืน ม่ายด้ายหลาบม่ายด้ายนอนนน ดีหน่อยตอนที่แวะไปซื้อลิโพ กะ กาแฟที่ชัยนาท คนขายน่ารัก(งูขี้นหัวอีกละ) จากนั้นก็ยิงยาวไปลำปูน ขอพลังจงอยู่กับเรา ก้อง JK <<-- ไปเที่ยวดีกว่าแก้เซ็ง (23 พฤษภาคม 2545) ลำปูน (25 พฤษภาคม 2545) -->> หน้าหลักไดอารี่ ปี 2545